گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

وقتی نفس گرفته دلم در هوای تو

یعنی منم که زنده ام از دستهای تو

داوود من دوباره بخوان تا که عالمی

ایمان بیاورد به طنین صدای تو

از این همه سحر که گذشته است می شود

یک شب نصیب این دل من در دعای تو

این اشتراک چشم من و چشم خیس تو

من گریه ام به کشته ی کرب و بلای تو

آقا اجازه می دهی هر وقت آمدی

نقاشی ام کنند مرا زیر پای تو

یک روز عاشقانه تو از راه می رسی

آن روز واجب است بمیرم برای تو