گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

خنده بر پاره‌گریبانی‌مان می‌کردند

 خنده بر بی‌سر و سامانی‌مان می‌کردند

پشت دروازۀ ساعات معطل بودیم

خوب آمادۀ مهمانی‌مان می‌کردند

از سر کوچۀ بی‌عاطفه تا ویرانه

سنگ را راهی پیشانی‌مان می‌کردند

هرچه ما آیه و قرآن و دعا می‌خواندیم

بیشتر شک به مسلمانی‌مان می‌کردند

شرم دارم که بگویم به چه شکلی ما را

وارد بزم طرب‌خوانی‌مان می‌کردند

بدترین خاطره آن بود که در آن مدت

مردم روم نگهبانی‌مان می‌کردند

هیچ جا امن‌تر از نیزۀ عباس نبود

تا نظر بر دل حیرانی‌مان می‌کردند