گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

ز سوز زهر جفا سوخت پیکرم مادر

بیا بیا دم آخر تو در برم مادر

گل امید تو بودم ولی بیا بنگر

چگونه دست خزان کرد پرپرم مادر

چو سرنوشت حسن شد برای من تکرار

به زهر کینه مرا کشت همسرم مادر

من آه می کشم و او به آه من خندد

حکایتی شده لحظات آخرم مادر

ز آتشی که به جانم نشاند ام الفضل

به جد اطهر خود شکوه می برم مادر

هر آنچه ناله زدم سوختم ز سوز عطش

کسی نمی شود انگار یاورم مادر

به حجره با لب عطشان و حلق خشکیده

به یاد تشنگی حلق اصغرم مادر

اگرچه از شرر زهر پاره شد جگرم

ولی دگر نشود پاره حنجرم مادر

سه روز گرچه تنم مانده بر زمین اما

نرفت به زیر سم اسب پیکرم مادر

ولی به یاد حسین گریه می کنم هردم

که شد به نیزه سر جد اطهرم مادر