گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

داغ وداعــت مــی کشه لحظـــه به لحظه منو

دیدم با چشمای خـودم صحنــه ی جـون کندنو

خدا منـــو روز ازل هـمسفــــرت آفــــرید

آخــر ایـــن همسفــری کار بـه جدایی کشید

پیراهــن کهنــه تــو که گـــرفته از خواهرت

یــادم اومــد بــــرادرم سفــارش مـــادرت

گلبــوسـه از زیــر گلــوت توشــه ی آخر من

جونمــو بردی با خــودت میــون جمع دشمن

اینو بــدون حسیــن مــن جدایــی از تو کُشتم

با تـن بـی جون می مونم خم شده بــی تو پشتم

جــدا شــدم از تنــت ای عشـق همـه عالمین

ولی از عشقت تا ابـد جــدا نمــی شـم حسین

تمــوم سینــه ام شــده ز غصــه ات لبـا لب

همش می گه حسین حسین صـدای قلـب زینب