گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

کوچکترین نبود ولی چند ساله بود

خونین ترین نبود ولی داغ لاله بود

هر کس که دید چهره ی او را قبول کرد

زهراترین کبود رخ بی قباله بود

صد بغض در گلوی خرابه شکفته شد

هر گوشه ی خرابه خودش باغ ناله بود

سرمست می شد از طبق و نعره می کشید

انگار سر نبود به دستش پیاله بود

از دامنش به جای کفن استفاده کرد

این سهم پاره پاره ی عمر سه ساله بود

از روز دفن گشتن خود احتیاط کرد

آری فقیه بود ولی بی رساله بود

دیگر مجاب رفتن با عمه ام مکن

دستم وبال گردن و پایم به راه نیست

فهمیده ام ز سیلی و شلاق و سلسله

ما را به غیر دامن عمه پناه نیست

با این که کودکان همه زخمی و خسته اند

اما تن کسی چو تنم راه راه نیست

آری رقیه ی تو منم اشتباه نیست