این حسین است که هر گمشده را راه دهد - مناجات
يكشنبه, ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ۱۰:۲۷ ق.ظ
این حسین است که هر گمشده را راه دهد
بر زمین خوردهٔ خود برگهٔ درگاه دهد
این حسین است که هر غم زدهٔ عاشق را
کنج میخانهٔ خود سوز دل و آه دهد
این حسین است که بر سالک وامانده ز راه
بهر طی کردن ره توشهٔ همراه دهد
اوست کز نای بریده به نواهای سکوت
قوّت ناطقه و نالهٔ جان کاه دهد
راه مقصود دراز است، بنازم به حسین
که نشان راه خدا از ره کوتاه دهد
راهیان را به بیابان طلب بسپارد
تا که در وادی خود خیمه و خرگاه دهد
او خداوند کرم پادشه جود و سخاست
کی به سائل درم و رزِ به اکراه دهد
چون به یک روضه پسندید یکی قطرهٔ اشک
سیل از آن قطره به کفار به ناگاه دهد
این چنین است که با دست یداللّهی خود
برگ سبز فرج منجی دل خواه دهد...
