ز عرش، فاطمه تا که، دمِ حسن جان داد - شهادت امام عسکری (ع)
يكشنبه, ۱۴ آذر ۱۳۹۵، ۰۷:۳۷ ب.ظ
ز عرش، فاطمه تا که، دمِ حسن جان داد دوباره اشک
من آمد کمی به من جان داد برای غربت آقای سامرا باید هزار دفعه
شکست و مرتباً جان داد میان حجره جوانی ز درد می لرزید جوان موی سپیدِ غم و محن جان داد دوباره یک حسن از داغ کوچه ها دق کرد جوانی اش
همه شد صرف سوختن جان داد ز بس که آه کشید و به روضه دم بگرفت -که "جای
فاطمه من را بیا بزن" -جان داد امام پاره گریبان روضه ها پر زد امام گریه
کن شاه بی کفن جان داد دوباره با لب تشنه ز کربلا می خواند شبیه جدّ
خودش دور از وطن جان داد دوباره حجرۀ او گوشه ای شد از گودال حسین شد،
وسط دست و پا زدن جان داد... ***
