گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

منتت هست همیشه به سر نوکرها
هست سوی حرم تو نظر نوکرها

آرزوی دل ما این شده ، بین حرمت ...
سالی یک بار بیفتد گذر نوکرها

بال و پر داد ، به فطرس نظر لطف شما
و از آن روز ، شده نامه بر نوکرها

نوکرانت به شما رو بزنند و ، عوضش ...
صف کشیدند همه پشت در نوکرها

هر کسی که به تمسخر به غم ما خندید
روز محشر بشود دربدر نوکرها

باَبی اَنت و اُمی ، و بِنَفسی ، مالی
ای به قربان تو مادر پدر نوکرها

بهترین ارثیه ی ماست ، به اولاد ذکور ...
سینه زن میشود حتما پسر نوکرها

بار سنگین غمت را بکشانیم به دوش
زیر این بار ، شکسته کمر نوکرها

نزد زهراست شفای تن مجروح شما
او دوا ساخته از چشم تر نوکرها

اثر روضه ی تو بر دل ما نقش شده
تکه تکه شده از غم جگر نوکرها

ما برای تو و عشق تو که چیزی نشدیم
تو شدی بین بلاها سپر نوکرها

در مسیر وزش باد ، بگوییم "حسین"
شاید از باد بگیری خبر نوکرها

اگر این باد ، به خاکستر ما رحم کند
گنبدت پر بشود از اثر نوکرها

باز ، بوی حرمت در همه جا پیچیده
سوی تو باز شده بال و پر نوکرها

رضاقاسمی