گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

کوچکترین امام مصیبت کشیده است                    

از بازماندگان غروب سپیده است
ازبس که گریه کرده سرش درد می کند                  

اندازه ی تمام حرم داغ دیده است
در قاب چشم او که همیشه ز خون تر است     

تصویری از جنازه ی مشکی دریده است
بر پای او نشان اسیری نشسته است             

از بس به روی خار مغیلان دویده است
جشن و سرور و شادی و سنگ و سر امام          

فهم کسی نمیرسد آنجا چه دیده است
ویرانه ها و قصه ی یک دختر اسیر              

او هم خجل  ز روی مه آن شهیده است
این خاندان به نام علی پر تعصبند                     

او ناسزا به نام علی هم شنیده است

رضا تاجیک