گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

آهو آمد سوی تو آرام شد، پس می شود
در حریمت هرکه بی کس می رود کس می شود

یک عبای آبی و عمامه ای از جنس نور
آسمان از دست این گنبد ملبّس می شود

خوب ها از چشم شان 《 مِی》می چکد اما چرا
قسمت چشمان من انگور نارس می شود؟

تو دلیل اعتبار گنبد و نقّاره ای
آهن و سنگ از وجود تو مقدّس می شود

دل اگر تاریک باشد در حریمت چون کلاغ
زود در بین کبوترها مشخّص می شود

پنجره فولاد، سقّاخانه و گنبد طلا
هرکه در صحن است محو این مثلّث می شود

مهدی رحیمی ( زمستان )