گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

چهار چوب نگاهت به چهار دیواری

اگر چه روز نداری، همیشه بیداری

مکیده است توان تو را لب زنجیر

برای دادن جان، ناتوان! توان داری

تفاوتی نکند روز و شام در چشمت

ز دست دشمن خود دائماً در آزاری

بگو که غنچۀ خود را ز دست گل چینان

کجا به دست که ای باغبان تو بسپاری؟

زبان روزه ای و باز هم زمان اذان

به سفرۀ تو شده تازیانه افطاری

دوباره رفته ای از هوش، دور تا دورت

ملائـکه همه سینـه زننـد با زاری