گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

سرِ مزارت اگر آه آه می گیرم

اگر سراغِ تو را گاه گاه می گیرم

کشیدنِ بدنم تا کنارِ تو سخت است!

چه خارها که ز پا بینِ راه می گیرم

گرفته ام کمک از شانه ی حسین و حسن

پُر از تَرک شده ام، تکیه گاه می گیرم

مُغیره رویِ سرم، سایبانِ من را ریخت

اگر به سایه ی طفلم پناه می گیرم

کمی کبود و کمی هم سیاه شد رویم

مرا ببخش که از تو نگاه می گیرم

فقط نه خاکِ مزارت، که چند وقتی هست

حسین را ز حسن، اشتباه می گیرم

مرا زدند ولی باز هم سراغِ تو را

شبیه دخترکی بی گناه می گیرم

به گریه گفت به بابا حلال کن من را

اگر ز رویِ تو رویِ سیاه می گیرم

هر آن زمان که دو چشمانِ زجر می بینم

به زیرِ چادر عمه پناه می گیرم