گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

شبها که نان و خرما بر دوش خود کشیدم

جای دعا به گوشم زخم زبان شنیدم

از آه سینه ی من گرفته ماه کوفه

شبها غم دلم را گویم به چاه کوفه

حدیث رنج و غم را گویا تر از علی نیست

کسی به ملک هستی تنها تر از علی نیست

ای چاه کوفه بشنو حدیث درد و داغم

من باغبانم اما آتش گرفته باغم

رشته ی جان من را ز یکدگر گسستند

روزی که دست من را با ریسمان ببستند

ز خانه تا به مسجد جسم مرا کشیدند

غنچه و لاله ام را با تازیانه چیدند