فرشته سوی زمین با شتاب آمده است - ولادت امام زمان (عج)
فرشته سوی زمین با شتاب آمده است که باز هم قلمم را خطاب آمده است خطاب آمده در چشم چشمه ی شعبان دوباره ماهی مضمون ناب آمده است خطاب آمده وقت گدایی دلهاست چرا که حضرت عالیجناب آمده است اگر قیامتِ امشب نبود بی لبخند یقین می آمد، یوم الحساب آمده است از این خبر شده شیرین دهان قند امشب که آخرین نمک بوتراب آمده است اگر غلط نکنم جمع سیزده گل سرخ اگر درست بگویم گلاب آمده است از آخرین خُم خود سر گشوده خدا بیاورید پیاله شراب آمده است برای اهل خدا رحمت خداوندی و بر اهالی شیطان عذاب آمده است کسی که مقصد یا من مجیبُ مضطر ماست به یاری دل پر اضطراب آمده است من از فراز «و خزّانُ العلم» فهمیدم سؤال های جهان را جواب آمده است چنین که چشم زمین روشن است معلوم است از آسمان پسر آفتاب آمده است میان کوچه مان بوی یار می آید گلی رسیده که با او بهار می آید خبر رسیده کسی از تبار باران ها رسد به داد دل خشکسالی جان ها خبر رسیده که طوفان به پا شود وقتی نسیم آمدنش می رسد به ایوان ها خبر رسیده که وقتی رسید می شِکُفد گل از گل همه ی خارهای گلدان ها خبر رسیده که روزی ز مشرق کعبه دوباره سر بزند آفتاب ایمان ها خبر رسیده که با آیه های چشمانش پس از ظهور کنند استخاره قرآن ها خبر رسیده ولی ما هنوز هم خوابیم شبیه مرده ای افتاده در خیابان ها عوض شده است زمانه چنانکه مجنون هم به خانه خفته و لیلاست در بیابان ها اگر نیاز ببیند بدون ناز آید چنانکه آب گوارا به کام عطشان ها به جای خوردن نامش به کوچه ی دلمان فقط شده است «ولی عصر» نام میدان ها دعای عهد نرفته ز یادمان اما نمانده است کسی روی عهد و پیمان ها اگر چه با دل شیعه کنار می آید نکردم آنچه ز ما انتظار می آید دعا برای ظهورش دعایمان شده است تمام آرزوی ربّنایمان شده است قسم به «یابن الانوار ظاهره» نورش میان ظلمت شب روشنایمان شده است برای آشتی با خدا و توبه ی مان چقدر واسطه و آشنایمان شده است بیا به سمت ظهورش کمی قدم بزنیم که انتظار فقط ادعایمان شده است همیشه در وسط جنگِ کشتی و طوفان به سمت ساحل حق ناخدایمان شده است همیشه آخر خط با نگاه رحمت خود عوض کننده ی حال و هوایمان شده است همانکه باعث خونگریه های او هستیم همیشه باعث لبخندهایمان شده است دوباره نیمه ی شعبان و افضل الاعمال زیارت حرم کربلایمان شده است بیا دوباره برای حسین گریه کنیم بیا که ناله ی او همنوایمان شده است چقدر با من و تو گریه کرده بر جدّش چقدر همنفس های هایمان شده است
عرب خالقی
