گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

چنان به عکس ضریحت دخیل بسته نگاهم
که هرچه را توبخواهی ،نمی شودکه نخواهم

به هر طرف بکشانی رَوَم به شوقِ تو باسر
که چشم بوسه بباردبه گرد ِحاصل راهم

کسی ز حال وخیمَم خبرنداده به کنعان
که یوسفی ندریده ،اسیر ظلمت چاهم

به کفر اگر شده شش گوشه کعبه ام تو ببخشا
روامدار فراقت شود عذابِ گناهم...

زمین چقدر بچرخد،که درمدار ببینم
شبی مقابل خورشیدو تکیه داده به ماهم

کجا به چشم بیایم ؟مرا چگونه ببینی؟
مگر به سنگ حریمت منی که خال سیاهم

برای فخر فروشی به عرش و فرش همین بس
که خاکِ پای گدای غلامِ درگه شاهم