گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

بسکه از آه، دل شعله ورت می سوزد

با تماشای تو قلب پدرت می سوزد

ای جگر گوشه ی من شعله مزن بر جگرم

جگرم سوخت ز بسکه جگرت می سوزد

زودتر از همه پیش پدرت می آیی

زودتر از همه شمع سحرت می سوزد

بعد من هرچه بلا هست سرت می آید

بعدمن وای که پا تا به سرت می سوزد

زیر پرهای تو آرام گرفتم بابا

حیف از شعله ی در بال و پرت می سوزد

گاه در کوچه ای از درد زمین می افتی

گاه از ضرب کسی چشم ترت می سوزد

گاه یک نقش به یک روی تو جا می گیرد

گاه یک زخم به روی دگرت می سوزد

گاه در پشت در خانه ی خود می نالی

چشم وا می کنی و دورو برت می سوزد

یک طرف دست تو در پای علی می شکند

یک طرف دخترکت پشت سرت می سوزد

از صدای تو در آن شعله علی می فهمد

که اگر فضه نیاید پسرت می سوزد

حسن لطفی