گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

اربعین را هم بده ، عمری دلم دیوانه است
کربلا رفتن فقط در پیش صاحب خانه است

با امید و آرزو باید که عمری طی کرد
در هوای کربلا هر سینه چون پروانه است

تربت کرببلا دارالشفای عالم است
خوردن آب فراتش زمزم میخانه است

روزگاری می شود از کربلا جا مانده ام
از فراق میکده هر عاشقی دیوانه است

از نجف تا کربلا یک اربعین ره طی کند
آن گدایی را که یک عمر است بی کاشانه است

دل به شوق وصل ، شد در کربلا مستانه تر
در شرابی کهنه تر این بار در پبمانه است

کاش مجنون از علی گیری برات کربلا
خوان سلطان نجف ، بنگر چنین شاهانه است