گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

دکتر محسن رضوانی

چتر را می‎بندم و روی زمین می‎ایستم
زیر باران امام اولین می‎ایستم

اذن می‎خواهد به ایوان نجف داخل شدن
بین صف پشت سر روح‎الامین می‎ایستم

تا مگر من را ببیند شمس چشمان علی
کاهم و تا مرگ زیر ذرّه ‎بین می‎ایستم

جسم و جانم جملگی قربانی دست خدا
تا ابد پای امیرالمؤمنین می‎ایستم

سرزنش عزم مرا چندین برابر می ‎کند
میخم و سرشارِ عزمی آهنین می‎ایستم

می ‎روم پای پیاده از نجف تا کربلا
من برای مِی شدن تا اربعین می ‎ایستم

هر که پامالم کند مرگش فراخواهد رسید
مثل مین ، با مسلمین من پای دین می ‎ایستم

إنّ فی حَبل الوَتین نبضٌ أُسَمّیهِ الحسین
تا قیامت با همین حبل المتین می ‎ایستم

هر کجا نام حسین آید وسط ، خواهم گریست
هرکجا نام یل ام‎البنین ، می‎ایستم