گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

یا صاحب الزمان^(عج)
شبیه چشم شـمـا چـشم های تـر دارد
کسی که خـاکِ حسینیه را به سـر دارد
تو گریه کردی و شد سرخ چهره فهمیدم
که وقتِ روضه­ی تـو اشک هم جگر دارد
خدا به رویِ من و تـو حساب وا کـرده
که گریـه ای بکنیم و حـساب بـردارد
هـوای امشبمان فـرق می کند انـگار
نشسته مـادری و دست بـر کمـر دارد
حسین^(ع) روز و شبـم را گرفته می دانم
بـرایِ عاشقی­ام عـقل درد سـر دارد
فقط به تـربتِ اربـاب سجده می چسبد
همیشه سجـده­ی مـا مـزّه­ی دگر دارد
مـرا حوالـه نمودند خـاکِ پـا ببـرم
هـزار شکر که ایـن خیمه رُفته گر دارد
میـانِ روضه نشستیم و عـاشقی می گفت
بـخوان دعـای فـرج را دعـا اثر دارد
کسی که داغِ بـرادر کشیـده می دانـد
کــه رویِ قـوَّتِ زانـویِ او اثـر دارد
چـقـدر روضه­ی نـا گفته در گلو داریم
بیا بـه مجلسمان روضه ­ی عمـو داریـم
                                                       حسن لطفی