گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

دل از جهان بریدم و گفتم حسین حسین

عشقش به جان خریدم و گفتم حسین حسین

دادند چون که باده ی قالوا بلی مرا

زان جرعه ای چشیدم و گفتم حسین حسین

عکس جمال دوست در آیینه ی زمین

در یک نگاه دیدم و گفتم حسین حسین

چون مرغ پر شکسته ای از آشیان جدا

تا کوی او پریدم و گفتم حسین حسین

می گفت یا حسین به شب و روز مادرم

من هم از او شنیدم و گفتم حسین حسین

بر گرد شمع روشن بزم عزای او 

  پروانه سان پریدم و گفتم حسین حسین

در نیمه های شب به امید حریم او

  آه از جگر کشیدم و گفتم حسین حسین

دنبال دسته های حسینی برهنه پا

در کوچه ها دویدم و گفتم حسین حسین