گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

مَشهَد کِه میرَوَم دِلَم آرام میشوَد
با ذِکرِ یا رِضا هَمه چیز خوب میشوَد

مَشهَد کِه میرَوَم دِلَم اِنگار کَربَلاست
سَر تا سَرِه حَرَم هَمِه جا روضِه ای بِه پاست

مَشهَد کِه میرَوَم بِه خیالَم کِه مَکِه اَم
حاجی شُدَم بِه دورِ خُدا سیر، گَشتِه اَم

مَشهَد کِه میرَوَم غَریبانه میشوَم
وَقتِ اَذان کِه شُد پُر اَز نالِه میشَوَم

َمشهَدکِه میرَوَم هَمه ی دیدِه ها تَر اَست
زائِر دَخیلِه پَنجَرِه فولاد نِشَستِه اَست

گُفتَم زِ مَشهَدُو دِلِ مَن رَفت کَربَلا
خاصیتِ رِضاست کَربَلا میبَرَد مَرا... .