گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

ابر زخمت دوباره بارش کرد

آسمان را دچار لرزش کرد

چشمِ در خون نشسته‌ام، قاسم

زخم‌های تو را شمارش کرد

کاکلت دست یک مغیره صفت

خنده‌اش با کنایه غرش کرد

ای یتیم حسن، گلوی تو را

سایۀ دشنه‌ای نوازش کرد

نیزه‌ای در طواف سینۀ تو

با خدای خودش نیایش کرد

زیر نعل زمخت صدها اسب

درد صبر تو را ستایش کرد

خس خس سینۀ شکستۀ تو

صحنه را مو به مو گزارش کرد