گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

اى در لطف و عنایات رضا

زینب امّ المصیبات رضا

اى برادر تشنه دیدار تو

اى بهشت ارزانى زوّار تو

اى دو چشمت اشکبار فاطمه

اى مزار تو مزار فاطمه

کاش مى‏شد شهر یثرب شهر قم

تا نمى‏شد قبرآن مظلومه گم

عرشیان از مردمت در حیرتند

مردمان شهر تو با غیرتند

مردمانى اهل صبر و اهل حلم

اهل تقوى اهل دین و اهل علم

پیر ما از شهر تو کرده طلوع

انقلاب ما از آنجا شد شروع

این همه را جمله مدیون توئیم

حضرت معصومه! ممنون توئیم

پیر مردى پا برهنه قد کمان!

ناقه حمل تو را شد ساربان

هرکسى آمد به استقبال تو

هر دلى جویا شد از احوال تو

قم ترا در گوشه ویران نبرد

هیچ کس در کوچه‏اى سیلى نخورد

قم به استقبالت از روى وفا

نُقل مى‏پاشید نه سنگ جفا

قم ترا در شهر آواره نکرد

چادرت را هیچ کس پاره نکرد

قم به تو مى‏گفت مهمان و عزیز

کى تو را مى‏خواند با نام کنیز

اهل قم لایق براى رحمتند

دوستدار اهل بیت عصمتند

اى تو را همسایه‏اى چون جمکران

یک سلام از ما بر آن آقا رسان

باز گو کن حال این بیچارگان

گفتگو کن با امید عاشقان

گو که یارا سوى این منزل بیا

رکعتى در جمکران دل بیا

همره این ناله داران گریه کن

یک نگاهت را به دلها هدیه کن