گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

باز بی کس باز تنها باز اشکم باز آهم*

*باز چشمی مادرانه منتظر مانده به راهم
باغبان باغم اما طوفان خورده خود*

*مانده ام حیران کنار دو گل پژمرده خود
غرق زخم دردم اما طاقت گفتن ندارم*

*آه دیگر سوی خیمه روی برگشتن ندارم
تکیه‌گاهی‌نیست‌دیگرقامت‌افتاده ام را*

*میکشم‌بردوش‌خسته‌این‌دوخواهرزاده‌ام‌را
باز می خنندند آن سو بعد زخم کاری خود*

*بازمیگریم‌دراین‌سو برامانتداری خود
کاش‌یک‌زن‌بین‌خیمه‌چشم‌زینب‌رابگیرد*

*شرم‌ازآن‌دارم‌که‌بیند‌ترس‌ازآن دارم‌بمیرد
سرو بودم سبز اما داغ اکبر بر کمر زد*

*داغ‌قاسم‌سوخت‌دل‌راداغ‌این‌دوبرجگرزد