گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

باید برای خویش دلی دست و پا کنی

تا در ره حسینِ زمان، جان فدا کنی

فصل بهار دل شده باید دگر شوی

وقتش رسیده خیمه ی ماتم به پا کنی

باید برای عرض ادب نزد آفتاب

یک پنجره به جانب خورشید وا کنی

اول دهی سلام به ارباب بی کفن

تا خویش را به قلب علمدار جا کنی

بعد از سلام عقده ی دل باز می شود

باید که پای تا سر خود کربلا کنی

روزی اگر رسد که ببینی ضریح او

آن گاه خود ببین که چنین و چِه ها کنی

غیر از حسین هیچ نداری در این جهان

باید تمام آن چه منم را رها کنی

این مشک چشم پر ز فرات دلت شده

باید که ساقی حَرَمت را صدا کنی

خواهی اگر صفا بدهی قلب خود «اسیر»

باید دوباره یاد شه سر جدا کنی