گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

از خانه چارچوب درت را شکسته اند

باب الحوائج پدرت را شکسته اند

عمداً مقابل پسر ارشدت زدند

یعنی غرور گل پسرت را شکسته اند

بازو  و سینه دست و کمر درد می کند

هرجا که بوسه زد پدرت، را شکسته اند

ای مرغ عشق خانه حیدر کمی بــپـر

باور نمی کنم که پرت را شکسته اند

از طرز راه رفتن و قد هلالی ات

احساس می کنم کمرت را شکسته اند

ابری ضخیم سر زد و ماهت خسوف شد

بی شک فروغ چشم ترت را شکسته اند

دندانه های شانه  پر از خون تازه شد

اصلاً بعید نیست، سرت را شکسته اند

با بستری کبود و پر از لاله های سرخ

آئینه های دور و برت را شکسته اند

زان آتشی که بر شجر طیبــه زدند

ثلثی ز شاخ و برگ و برت را شکسته اند