گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

بر طاق جنّان حک شده سیمای رقیه
خورید کمی از رخ زیبای رقیه
مهتاب که شبها دل عالم برباید
یک نور ز رخسارِ دل آرای رقیه
دل در حرمش سجده کنان حلقه به گوش است
چون منتظرِ بخشش فردای رقیه
گر هر دو جهان ابر شوند اشک بریزند
یک قطره ز هر آبله ی پای رقیه
من کس نگذارم به دلم پای گذارد
زیرا که حریم دلِ من جای رقیه
گر سبزترین ارض خدا را که ببینی
آراسته با سبزی دیبای رقیه
او راه رود اهلِ حرم مستِ نظاره
این اشکِ حسین از قد و بالای رقیه
هر کرده ی او آیینه ی حضرت زهرا
این وجه شرر بر دلِ بابای رقیه
با این که غم کرب و بلا سخت گران است
سنگین تر از آن ناله و غم های رقیه
هر انس و ملک تشنه ی یک خنده ز رویش
روح همگان صفحه ی سودای رقیه