گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

آمدم در را ببندم رو به زینب دیر شد
خواهرم خاکستر در را ندیده، پیر شد

دور بابا حلقه کفر و به دستش هم طناب
رشته صبر از همان جا بر دلش زنجیر شد

مادرم آیینه ی دل بود و چهل تن سنگ دل
در جدالی نابرابر آینه تکثیر شد

وصله ی خنده پس از آن شب نچسبیده به ما
با وجود آنکه در هم بعد از آن تعمیر شد

بعد ِ در، دیوار شد آیینه ی دق رو به ما
صورت گریه دچار اندکی تغییر شد

ردّ خون بر روی دیوار و به روی میخ بود
حادثه پررنگ تر پیش همه تفسیر شد

خط سرخی هرکجا دیدم، نشان مادر است
آیه آیه، خانه از این روشنی تطهیر شد

گفته بابا: هست خاک ِ پای مادرها بهشت
پس چرا آتش به جای خاک، دامن گیر شد؟