گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

هر زمانی که دلم بهر ضریحت تنگ شد
نامتان در قلب من مانند ضرب آهنگ شد

در دلم آتش بپا کردی و سیلابی به چشم
بین آتشدان دل با اشک چشمم جنگ شد

خانه ی دل را بنامت کرده ام از ابتدا
پس به رنگ پرچمت دیوارهایش رنگ شد

در زمان آب نوشیدن به اوج تشنگی ...
" یاد تو کردن " میان نوکران فرهنگ شد

در مُشَبّک های شش گوشه دل من ساکن است
پنجره در پنجره این عشق ، تنگاتنگ شد

غصه ای شد در دلم این دوری و این دوستی
هر وجب از فاصله مانند صد فرسنگ شد

کربلا رفتن ، به معنای بریدن از خود است
کار من این پا و آن پا شد ، کمیتم لنگ شد

من حسادت میکنم بر سنگفرش صحنتان
تا که زیر پا بیفتد، این دلم از سنگ شد

رضا قاسمی