گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

ای حضرت کرامت و ای حضرت کرم
سلطان روزگاری و در کسوت کرم

از بسکه بارش کرمت سیل گونه بود
سائل حریص شد دگر از شدت کرم

رویت چو ماه ، در وسط آسمانِ جود
شد شغل خانوادگی ام رؤیت کرم

حتی مجالِ رو زدنم را گرفته ای
این است خصلت تو و خاصیّت کرم

در فقر مطلق و به عَدَم سِیر میکنم
یکدم اگر دریغ کنی نعمت کرم

مردم لیاقت کرمت را نداشتند
شد فتنه ها نصیب تو و دولت کرم

دستت نمک نداشت ، نمکدان شکن شدند
شد ناسزا نصیب شما بابت کرم

بر روی قبر ، از کرمِ تو کریم شد ...
خاک مزارتان شده خود ، تربت کرم

رضا قاسمی