گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

مژده ای عشاق عالم جان به جانان می رسد

بهر صحراهای تشنه بین که باران می رسد

چشم زهرا(س) و علی(ع) روشن به نور عین شد

با قدوم ناز او غم ها به پایان می رسد

مادرش گاهی غمین گاهی خوش از میلاد او

چونکه گفتندش به عاشورا به جولان می رسد

آمده جان علی، روح القدس، عشق نبی

قلب زهرا(س) و علی(ع)، مست و خرامان می رسد

سوم شعبان رسیده چونکه با میلاد او

گلی از گل های زهرا(س) زین گلستان می رسد

ای جوانمردان گیتی هوش از سر می پرد

چونکه سردار حسین(ع)، ساقی مستان می رسد

نامش عباس(ع) است چون لرزه به دشمن می زند

ماه هاشم شیر حیدر هم به دوران می رسد

ساقی لب تشنگانی هم علمدار حسین(ع)

بهر مولای غریبش جان سپاران می رسد

پنجم ماه رسول آمد به دنیا سروری

چون برای اهل شب، شب زنده داران می رسد

زین عابد، نور دیده، افتخار مسجدین

از زبانش حمد و توبه، ناله، افغان می رسد

ماه شعبان چون به نیمه می رسد این منتظر

موعد مولد یار می گساران می رسد

چشم های منتظر روشن به دیدارش شده

هان که گل واشد ز نو عطر بهاران می رسد

ای گل دردانه زهرا(س) کجایی العجل

کور شد این دیده کی آن عهد و پیمان می رسد؟

چشم بر در دارم ای منجی بس است دیگر فراق

تا بیایی عمر ما هم رو به پایان می رسد

کاظم از بس خوانده ای تو ندبه و عهد و فرج

چشم بگشا تا به چشم ما نمایان می رسد