گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

پا شـو دختــرت یه گوشه قنوت شفا گرفته

اولیـن باره که این جــور دستشو بالا گرفته

برای خوب شـدن تــو به خدا رو زده زینب

با همین سن کمش خونه رو جارو زده زینب

برای دل خوشی تـو که چشات وا بشه از هم

با یه زحمتــی نشستـه شونه بر مو زده زینب

مثل یک پرستو هستـی که توی قفس می افته

که با هرنفس کشیدن بــه نفس نفس می افته

نفسـت بنـد اومـده بـــاز لرزه داره بدن تو

وقتی که آه می‌کشی وا می شه زخمای تن تو

هر جایی رو که می‌بینم گل زخمی شده مونده

عکس یـک لالـه نشستـه روی بـاغ پیرهن تو

گریـه کن گریـه عزیزم بغض تو نذار تو سینه