گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

به نام آن کسی که  خاک را  افلاک کرده است
همان که کعبه پیش او گریبان چاک کرده است
زمین را از همه لات و هبل ها پاک کرده است
هزاران " عمرو بن عبدود " را خاک کرده است

شجاعت  پیش مولایم علی  معنا  ندارد
همانندش کسی دیگر در این دنیا ندارد

چرا که کعبه را دور سر او  آفریدند
برای  وضع  حمل  مادر  او  آفریدند
و  ناموس خدا  را همسر او آفریدند
مرا هم  خاک پای  قنبر  او  آفریدند

و بی شک روی لبهای خدا هم " یا علی " هست
علی حق بوده و حق هم همیشه با علی هست

ندارد درد دنیا ، درد مردم بوده  دردش
هزاران مثل حاتم هم گدای دور گردش
ببندد روی پیشانی اگر  سربند  زردش
خدا تکبیر می گوید  به هنگام  نبردش

علی در هر نبردی جنگ را فرجام داده است
و  تیغش  کار عزرائیل را  انجام  داده است

برای ضربه اش در جنگ او وسواس دارد
غضب دارد  ولیکن  بیشتر  احساس  دارد
رحیم الناس هست و  او کریم الناس دارد
و   شاگردی  شبیه  حضرت  عباس  دارد

علی دریای بی پایان صبر و کوه درد است
رجزهای  لب  عباس   هنگام  نبرد   است

اگرچه بخشش و جود علی  بسیار بوده است
ولی  در هر  نبردی  او  یل  قهار بوده است
برای عده ای که  قصدشان  انکار بوده است
قسیم الجنه گاهی هم قسیم النار بوده است

به خاطر دارد او محتاج در هر خانه ای را
و  شاید  پیرمرد  کور  در  ویرانه ای  را

فقط شمشیر نه...در دست هایش بوی نان داشت
همیشه روی دوشش بقچه ای از آسمان داشت
شبیه  کوه  اما   در  دلش   آتشفشان   داشت
علی در چشم خار و در گلویش استخوان داشت

فقط او می تواند اینچنین مظلوم باشد
خلیفه باشد و  در محکمه محکوم باشد

فقط او میتواند کار چندان ساده ای نیست
شیبه  او  امیر  اینچنین  افتاده ای  نیست
برایش فتح خیبر کار فوق العاده ای نیست
به جز زهرا برایش دلبر و دلداده ای نیست

علی انگیزه ی خلق زمین و آسمان  است
علی زیباترین مضمون برای شاعران است

ابراهیم زمانی