گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

سوختم از زهر و آبی غیر چشم تر نبود

جای شمعی آب گشته غیر خاکستر نبود

دل اگر شوق وصال دوست را درخود نداشت

کاسۀ زهر اینقدر شیرین وجان پرور نبود

طشت باغ لاله بود وخون دل گلهای او

درمیان باغ غیر از لالۀ پرپر نبود

من همان سردار تنهایم که از یاران من

در ره عشق ووفا یکتن مرا یاور نبود

بیشتر از لاله ها درسینۀ من داغ بود

وز غم عالم غم واندوه من کمتر نبود

مادرم درپیش چشمم سیلی از بیگانه خورد

آتشی برجانم افتاد ومرا باور نبود

درکنار بسترم دیدم حسینم گریه کرد

لحظه ای جانسوزتر زان لحظۀ آخر نبود

گرچه شد تابوت من آماج تیر دشمنان

شادم ازاینکه درآنجا خواهرم دیگر نبود

ضربت تیر عدورا چوب تابوتم گرفت

حائلی مابین میخ وسینۀ مادر نبود

کی وفائی روز ما تاریکتر می شد زشام

گرکه دودی برفلک ازآتش آن درنبود