امیر عباسی/رحلت رسول اکرم(ص) و امام حسن(ع)/زمزمه - واحد/آخرِ ماهِ
امام حسن مجتبی (ع( زمزمه - واحد هم بر رسول خاتم و هم بر امامِ مجتبی آه ، گردیده توام ، بر آلِ حیدر داغ پیمبر ، با سبط اکبر یا مصطفی و یا
حسن ، نوای آسمونه به یاد بابا و پسر ، فاطمه روضه خونه وای ، از دل زهرا ****** شده به دست فتنه ها خاموش چراغِ
مدینه دلِ تموم عاشقا گرفته داغِ مدینه آه ، آتیشِ قلبه ، اهل ولایت سوز نبوّت ، آهِ امامت آی مدینه ، آی مدینه ، بگو پیمبرت کو کریم آل فاطمه ، آن سبط اکبرت کو وای ، از دل زهرا ****** مَطلَع شعرِ غربت و غمِ علی و فاطمه است آه ، عدّه ای کافر ، سوره ی کوثر آتیش و هیزم ، روضه ی مادر صد آفرین و مَرحَبا ، به
مردمِ مدینه گل ، پرپر و هم غنچه شد ، پرپر به دست کینه وای ، از دل حیدر ****** امام حَسَن به نوکرا میگه با اشک لاله
گون تو مجلس عزای من روضه ی مادر و بخون آه ، قاتلِ
من نَه ، زهر جفا
بود صدای سیلی ، تو کوچه ها
بود گلِ بهار عمرم و ، خزون
کینه پَژمُرد یه وقت دیدم که مادرم ، تو کوچه ها زمین خورد آه ، مظلومه مادر
عزای ختم الانبیا ماتم عظمای همه است
