گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

دست ِ دعا بلند، مفاتیحْ  پیش ِ رو

اشکت چو دانه دانه ی تسبیح  پیش رو

در تو پرنده ای ست نشسته به خون ِ خویش

با خاطرات زنده به تصریح  پیش رو

گاهی صدای گریه به هم می زند تو را

اشک ِ تو روشنای مصابیح  پیش رو

قرآن گشوده ای سر ِ درس اصول دین

تصویرهای زنده به تلویح  پیش رو

بر روی نیزه ها "جُمِعَ الشمسُ والقمَر"

دنیایی از اشاره و تلمیح  پیش رو

نم نم که می رسی لب گودال قتلگاه

قرآن ِ پاره پاره به تشریح  پیش رو

تو راوی و مفسّر قرآن ناطقی

گنجینه ی معارف و بحر حقایقی

میراث دار آینه ها در مدینه ای

تو خطبه خوان ِ خون خدا در مدینه ای

شهری پر از شکسته دلی های نخل و چاه

این پایتخت ِ آه ِ امیران بی سپاه

شهر ِ مزار مخفی آیینه در غبار

این بارگاه اعظم ِ غم های ریشه دار

شهر شکستن ِ دل ناموس باغ ها

آوردگاه ِ خواندن جمع کلاغ ها

این شهر، جای خنجر کاری ست در دلش

از لاله ها چه باغ و بهاری ست در دلش

تو غایت مکاشفه های حمیده ای!

ابر کرامتی که به باران رسیده ای

معیار اعتدالی و حُسنت زبانزد است

صورت و سیرتت همه عین محمد(ص) است!

دریای دانشی! ، پسر ِ سجده های ناب

فرزندزاده ی دو جمال ِ پُر آفتاب

خون ِ حسین در رگ تو، شهد عاشقی ست

آیینه خانه های دلت، مهد عاشقی ست

در مذهب نگاه تو قرآن مجسّم است

اعجاز ِ خلقتی تو و فیضت دمامدم است!

حسن ختام خاطره داران ِ سوگوار

معصوم هفتمین گل ِ آلاله ی بهار

تو سینه ات حسینیه ی داغ کربلاست

دلتنگی ات بزرگتر از این قصیده هاست...

عبدالرضا کوهمال جهرمی