گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

تـا کـه نگـه بــه حــال پــریشـــانـی ام کنـی
یـا کـه نظــر بـه گـریـه ی کنـعــانـی ام کنـی
پـــــــــرواز می کـنــم طــرف کــــاظـمیــن تـو
تنهـا بـه ایـن بـهــانـه کـه زنــــدانـی ام کنـی
پـــرپـــر شــدی و آمــــده ام پـــرپـــرت شـوم
ایـن دفـعـه آمــدم کــه تـو قـربــانـی ام کنـی
شرمنده ام ز روی تـو، بی پـرده واضــح است
امشـب اگـر نظـر تـو بــه پیـشـــانـی ام کنـی
دریـا شـدم فقـط به همیـن شـوق بـی کــران
تـا بی عصـــا بیـــایـــی و طـوفـانـــی ام کنـی
تــا نـوکـــر رضـــای تــــو و دخـتـــــــرت شـوم
در فـکـــرتـــان نشـست کـه ایــرانی ام کنـی
آقـــا کـویـر خـشک ثــواب است عـمــــــر مـن
مـن گـریـه می کنم کـه تو بــــارانــی ام کـنی
مــوسـای عیـســوی دم ایــن خـــانــــواده ای
نـا بــــرده رنــج گـنـــج بـــه بـغــــــداد داده ای
من بـوسه مـی زنـم بــه دو دست کـــریـم تـو
پــــــــرواز کـــرده ام کـه شــوم یــاکــریــم تـو
*پـرسیـده ام ز مـادرم او هـم خـبـر نـداشت*
یعنــی کــه هستــم از رفـقـــــای قــدیـــم تـو
دنـیـــا تـویـی بـهـشت تـویـی عـاقـبـت تـویـی
پـس عـالـمـیـن هسـت هـمیشـه مقـیـــم تـو
مـن جــای ردّ پـــــــای شمـــا پـــا گـذاشتــم
مـن مـی روم ز پیــــچ و خــــم مسـتقیـــم تـو
*باز این چه نوحه و چه عـزا و چه ماتم است*
باز این چه ماتـم است کـه گشتـه سهیـم تـو
ایـن هـا بــه جـای آب بـه تـو زهــر می دهنـد
رحـمـی نـمـی کـننـــد بــه حـــال وخـیـــم تـو
ایـن هـا ز پــــاره ی جـگــرت حـرف مـی زننــد
ایـن هـا چـقـدر پشت سرت حـرف مـی زننــد
از ضـربـــه ی لـگــــد کــمــــرت درد مـی کـنـد
خـوردی زمـیـن و حــال، سرت درد مـی کـنـد
لـرزش نـشستـه است بــه دسـت دعـای تـو
آقــــا تـمــــام بــــال و پــــــرت درد مـی کـنـد
بـر چـشـم خیـستــــان تــه ایـن چــاه لعنتـی
تــا نــور مـی خـــورد بـصـــــرت درد مـی کـنـد
دستـــان بـستــه ات سـپــــر تــازیـــانــه شـد
جسمت، تنـت، سـرت، سپرت درد مـی کـنـد
هرچـه کـه شـد ولـی به تنـت نیزه ای نخــورد
پیـــراهـن تـو را کـه کـسـی بــا خـودش نبــرد
هـرچـه کـه شـد ولی سـرت از تن جـدا نشد
هـرچـه کـه شـد ولـی کـفنـت بــوریـــــا نشد
بـا ضـربــــه ی لـگــد بــدنـت پـشت و رو نشد
همـراه نیـــزه هـا کـه سـرت جـا به جـا نشد
سـر نیــزه ای بـه سـقـف دهـان تـو جـا نشد
جـسـم شـمـا سـه روز بـه جـایـی رهـا نشد
جـسـمـت بـه زیـــــر آفـتــابـی نـرفـتــه است
نـاموس تـان بــه بـزم شرابـی نـرفـتــه است

شاعر: یاسین قاسمی