گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

مـا خـانه بـه دوشــان بیــابــان بلاییم 

   در مـوج بـلا مســت ز صهبــای ولاییم

هـم دستخـوش سیـل خروشنده ی اشکیم 

  هـم قطـره ی افتـاده بـه مـوج یَـمِ لاییم

پیـش از گـل آدم بـه گُــل اشک نوشتیم 

  ایـن نـامه که از آب و گل کرب و بلاییم

گـه مـرغ هـواییـم و گهـی زاغ سیـاهیم 

   در بــاغ حسیـن ابـن علـی نغمه سراییم

بالله قسـم کعبـه ی مـا کوی حسین است  

  حتـی بـه سـوی کعبـه اگـر روی نماییم

از خاک اگر خلق شدیم این شرف ماست  

  خاکیـم ولــی خـاک قـدوم شهــداییم

بر سلطنـت هــر دو جهـان نـاز فروشیم 

    زین رتبه چه‌برتر که در این کوی گداییم

خامـوشی دوزخ ز ســرشک بصر ماست  

    دلسوختــگان پســر فـاطمــه مــاییم

میثــم چـه نیـازی به طبیبان جهان است  

   مـا بـا مـدد عشــق بـه هـر درد دواییم

سازگار