گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

آتش گرفته بار دگر آشیانه ات

چون شعله ها گرفته ام امشب بهانه ات

هر گوشه ای که مینگرم خاطرات توست

اینجا پُر است گوشه به گوشه نشانه ات

دیوار و دود و آتش و لبخندهای شوم

حالا شده ست خانه ی من روضه خانه ات

امشب که کودکان ز پی ام گریه میکنند

افتاده ام به یاد تو و نازدانه ات

یک سو تویی و عمه ام و گریه های او

یک سو کسی که باز زند تازیانه ات

آخر جدا شد از کفِ تو دامن علی

ای وای من شکسته مگر دست و شانه ات

حسن لطفی