گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

جلوۀ ذات کبریا شده‌ای

کعبۀ تیغ و نیزه‌ها شده‌ای

زیر این چکمه‌های زبر و خشن

مثل قالی نخ نما شده‌ای

چقدر نیزه خورده‌ای! چه شده؟

دم عصری پر اشتها شده‌ای

نیزه‌ای بوسه زد به لعل لبت

ماه زینب! چه دلربا شده‌ای

همۀ موی عمه گشته سپید

خوب شد خمرۀ حنا شده‌ای

کاوش تیغ‌ها برای زر است

تو مگر معدن طلا شده‌ای؟

نقشۀ ری خطوط زخم تنت

پس برای همین تو تا شده‌ای

با تقلا و دست و پا زدنت

باعث گریۀ خدا شده‌ای