امیر عباسی/شهادت امام صادق(ع)/واحد/پیر مردی،میون کوچه های غربت
شهادت امام جعفر صادق (ع) واحد پیر مردی ، میون کوچه های غربت ، میره
با یک دل ِ شکسته به سویِ کاخ ظلمِ اَعدا اون دلِ شب ، به پشت مرکبی شبونه ، می
دَوه و ذکر رو لبهاش ناله ی جانسوز یا زهرا آسمون گریه کن ، برا غربتش بی امون گریه کن ، برا غربتش نوحه ی دل ها ،
واویلا ناله ی زهرا ، واویلا ****** نانجیبا ، شبونه ریختن توی خونه ، در
اوج ظلم و بی حیایی آتیش زدن به بیت مولا زنده شد باز ، خاطره ی چادر خاکی ، خاطره
ی کوچه و سیلی خاطره ی علی و زهرا روضه ی کوچه خوند ، دو چشم تَرِش تازه شد تو دِلِش ، غم مادرش لاله ی پرپر ، وای
مادر فدای رهبر ، وای
مادر ****** حجت الله ، دلم به یاد قبر پاکِت ، که
زیر نور آفتابه شده کبوتر هوایی آرزومه ، که با دعای تو آقاجون ، مثل
اهالیِ شلمچه منم بشم کرببلایی عشقِ اهل ولا ، حَرَم ، کربلا دل شده مبتلا ، حرم ، کربلا قسمت این جمع ،
کن آقا یک شبِ جمعه ،
کربلا
