گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

از دست چشم های تو

وقتی عطش مشام حرم را دچار کرد

آثار زخم را به جگر آشکار کرد

شیری گرفت در کف خود جان مشک را

اسبی دوید و صاحب خود را سوار کرد

آنقدر نافذ است نگاهش که با نگاه

هر کس که در مقابلش آمد شکار کرد

فریاد می کشید یکی در میان جمع

از دست چشم های تو باید فرار کرد

با نعره ی تو لرزه به جان ستم نشست

باید به این دلاوریت افتخار کرد

ناباورانه از سر بازو بریده شد

دستی که نهر علقمه را بی قرار کرد

پشتم شکست و ماه دچار خسوف شد

طوفان گرفت و روز مرا شام تار کرد

ای ماه من امید به خیمه رسیدنت

یک دشت را به راه تو چشم انتظار کرد

وقتی گرفت داغ تو جان رقیه را

دیگر نپرس با دل زینب چه کار کرد

در دست ها به جای النگو طناب شد

از گوش ها نصیب عدو گوشوار کرد

هادی ملک پور