گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

مگو که بی خردم هیچ کس نمی خردم - کرامت تو به بالای دست می بردم

اگر جدا کنی از خود مرا کم از صفرم - و گر کنار تو باشم فزون تر از عددم

گدایی درت از خلق بی نیازم کرد - که در سوال کسی جز تو را صدا نزنم

هزار بار شدم غافل از تو دیدم باز - فزونی کرمت سوی این حرم کشدم

ز کثرت کرمت ای کریم اهل البیت! - خجالتی که کشیدم هماره می کُشدم

زهی کرامت و لطفت که دعوتم کردی - به جای آن که گذاری به سینه دست ردم

مرا میان سگان درت پناه بده -    و گر نه گرگِ گنه حمله کرده می دردم

بهای یک ثمن بخس هم ندارم لیک - به لطف خویش امام رئوف می خردم

مرا به گلبن عشقش پناه داد رضا - اگر چه نیست به جز مشت خار در سبدم

نهاده ام به روی خویش نام میثم را

بهانه ای ست قبولم کند، اگر چه بدم

**شعر از غلامرضا سازگار**