گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

رمضان آمده  و روی سیاه آوردم

به در خانه تو باز گناه آوردم

آه ماه رمضان سخت دلم تنگ تو بود

وا کن آغوش که سوی تو پناه آوردم

پای این توبه شکن باز نشستی رمضان

درگشودی و نگفتی که گناه آوردم

رسم این  است که مهمان بدهد تحفه ومن

یک بغل معصیت ای صاحب ماه آوردم

به دلم کوه گناهست ولیکن به کفم

عمل نیک به اندازه ی کاه آوردم

آمدم باز سر سفره تو توبه کنم

به پشیمانیم از اشک گواه آوردم

آمدم پاک شوم  کرببلایم ببری

طفل دل را به همین عشق به راه آوردم