گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

کوفه یک شهر پر آشوب و پر از نیرنگ است

میهمان داری این قوم فقط با سنگ است

رسمشان حیله گری ، سنّتشان تزویر است

بهر قَتلَت به کَفِ کودکِشان شمشیر است

به دلِ مردمِ نیرنگ و ریا ، واهمه نیست

به لب هیچ کسی زمزمه ی فاطمه نیست

غیر چندین گل نیلوفرِ پژمرده ی تو

همه هستند حسین خصم قسم خورده ی تو

ترسم این قوم که هم فتنه گر و خیره سرند

خواهر غمزده ات را به اسیری ببرند

چاره ای کن کـه ز مـرغان حَرَم پَر نَبُرند

پیش چشمان سکینه ، سَر اصغر نَبُرند

چاره کن رخ گلهـای تو نیلی نشــود

سهم اطفال مصیبت زده ، سیلی نشود

بس که داغ تو و گل های تو بر دل دارم

سر هر کوچه به  یاد تو گلی می کارم