گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

اربــعــیـــن کــشــتــگــان راه عـشـــق

شــد مـکــرر قـصــه دلــخـواه عـشـق

آن شــنــیــدســـتــم کـه جــابـر از وفــا

بــا عــطــیــه شــد بــــدشــت نـیـنـــوا

دسـت غــم مــیـــزد بــسـر آن دلغـمین

در عـــزای خــســـرو دنـــیـــا و دیــن

در سـراغ یــار خــود در جـــســتـجـــو

خـاک صـحـرا را چـــو گــل میکرد بـو

شـــد مــطــهــر از فـرات و شـد روان

سـوی قــبـر خســرو لــب تـشـنه گان

از مـحـبـت چـون دلــی آکــنـده داشــت

گـامـهـا آرام و کـوتــه مــی گــذاشــت

کــرد پــیــدا تــربـت مــحـبـوب سویـش

راز دل گـفـتـا چــنــیـن آن دل پــریـش

یــا حــبـــیـبــی یـــا حـبـیـبـی یا حسـین

ای تـو بـر زهـــرا و حــیــدر نـور عـین

آمـــده در کـــویــت ای والا مــــقـــــام

خـسـروا بـر درگـهـــت هــسـتـم غـلام

الـســــلام ای کــشـــتــه تــیـــغ جــفــا

شـــد خــــدا بـــر خـون پــاکت خـونبها

الــســـلام ای زاده خـــــتـمــی مـــــآب

الــــســلام ای نــــور چـشــم بــوتـراب

الــســلام ای راحــــت جــــان رســول

الـــســـلام ای پـــــاره قـــلـــب بــتـــول

الـــســلام ای مــونـس دیـــریــن مــن

ای شـهـیـد عــشــق ای خــونــیـن کفن

ایــکـه از رافــت بـر ایـن پـیـر غــلام

خــود تـو سـبـقـت می گرفتی در سلام

جــــــابــــرم مــــن آمــــدم از راه دور

جــان بــه شوق مـوسی آوردم به طور

خــیــز و بـا مـن گـفـتـگو آغاز کـــــن

بــاب لــطـف خــویـش بــر من باز کن

جـابـرت را بـیـن کــه گـشـتـه دلـکباب

بــر ســـلام مــن بــگـــو آخــر جـواب

چــون نــــیـامد پاسخی او را بــگـوش

از کـــلام خــویـش جــابــر شد خموش

در جــواب خـود بـگـفـت آن خـسته دل

زیــن تـوقــع گـشـتـه ام بــاری خـجـل

ایـن حـسـین من سرش از تن جداست

جـسـم او مــدفـون به دشت کربلاست

پـــــاره از تــیـــغ ســتــم شــد پـیکرش

جــلــوه گـر شـد بـر نـی اعـدا سـرش

زد یــزیــد بـــی حــیـــا چــوب جـــفـــــا

بـر لـب و دنــدان سـبـط مــصـطـفـــی

چون «حیاتی» شرح این ماتم نگاشت

اشک حزن و غم روان از دیده داشت

تـا رقـم زد ایــن مـصـیــبــت نــامـه را

کـرد جــاری اشــک چـشـم خـامـه را