گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

بعد از تو آب، معنی دریاشدن نداشت

گُم بود در خجالت و پیداشدن نداشت

بی بوی رویت ای مهِ یکتای هاشمی

شب مانده بود و جرأتِ فرداشدن نداشت

هر کس که آب داد به دستان تشنگان

بی إذن تو اجازه ی سقّا شدن نداشت

در بینِ نوکرانِ به اربابمان کسی

غیر از شما لیاقت آقا شدن نداشت

با بودنَت میانِ سپاهِ حسینیان

اربابِ ما تفکّر تنها شدن نداشت

کرب و بلا ، اگر که علمداریَت نبود

در چشم زینب این همه زیبا شدن نداشت

جانبازی و رشادت و عشقت اگر نبود

امُّ البنین ، تصوّر زهرا شدن نداشت

از علقمه رسیدی و مشکت پُرآب بود

کارَت که کاش ختمِ به اینجا شدن نداشت

از پشتِ سر به سوی تو تیری روانه شد

زیرا که با تو قدرتِ همپا شدن نداشت

تیری دگر زِ چلّه گذشت و به مشک خورد

مشکل گشا ! دگر گِرهَت واشدن نداشت

زهرا رسید و باده ی تو غرقِ یاس شد

جام از دو دست فاطمه...شیداشدن نداشت؟

از روی نیزه ها سرت افتاد بر زمین

انگار روی نیزه سرِ جا شدن نداشت

ویران نشینِ شام ، همان دختر یتیم

بی ذکرِ نام تو ، رمقِ پا شدن نداشت

می گفت عمّه حوصله ی من سرآمده

قدِّ سه ساله سابقه ی تا شدن نداشت

فهمیدم از شکستن قدِّ پدر که او

بعد از عمو تحمّل بابا شدن نداشت

پرونده ی ارادتِ این شیعه ی (اسیر)

بی لطف تو، شرایط امضاشدن نداشت

شاعر: حمید رمی