گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

دوباره آمده از ره بهار عاطفه ها

گلی شکفته شده از تبار عاطفه ها

به آسمان علی ماه روی زینب بین

حلول عشق نگر در مدار عاطفه ها

چه کودکی که به والله هیبت الله است

از اوست شأن بلند وقار عاطفه ها

مقام صبر خدا داد بر علی و بتول

درود بر نسب بردبار عاطفه ها

رسید در بغل یار و با کنایت گفت

همیشه عشق بوده در حصار عاطفه ها

مرا اسیر دو لبخند زینبم کردند

هزار شکر که در بند زینبم کردند

عزیز خانه ی حق ماده شیر آورده

امیره ایی ز برای امیر آورده

به روی دست علی آنچنان نمایان که

خدا دلیل دگر بر غدیر آورده

پیام وحی برای پیمبر خاتم

خبر زعالمه ای بی نظیر آورده

شب ولادت گریه است فاطمه امشب

که غم به قلب تو درد کثیر آورده

امیر زاده همیشه امیر می ماند

در این میانه که نام اسیر آورده

ولادت گل خیر النسا مبارکباد

طلوع زین اَب مرتضی مبارکباد

تویی که جلوه ی نامت مرا به بالا برد

مرا به سوی خداوند حی یکتا برد

کنار ساحل و جامانده بودم از کشتی

هوای تو ما را به سمت دریا برد

ببین چگونه اسیر نگار گردیدم

خودم جدا و دلم را جدا به یغما برد

به عقل پا زده مجنون یار گشتم تا

مرا به خاک نشینی شهر لیلا برد

سلام جانب او دادم و به جای جواب

چقدر ساده دلم را به سوی آقا برد

ستاره ی سحر شام کربلا بانو

نگاه می کنی و می کُشی مرا بانو

مقیم زلف تو حالی خراب میخواهد

چو شمع سوخته جانی مذاب میخواهد

تمام لشکر شب را به دست صبح بکُش

ببین که خانه ما آفتاب میخواهد

بلند می شود آری درفش دین خدا

رسول دیگری این انقلاب میخواهد

دلا زسینه می روی به شهر حسین

یقین بدار که این شهر باب میخواهد

برای آن که بماند وقار زینبی اش

شبیه زانوی سقا رکاب میخواهد

غروب علقمه اقتدار عباس است

عقیله خواهر محمل سوار عباس است

تمام نیزه نشینان تو را دعا کردند

میان دشت بلا تو در غمت رها کردند

دمی که بر رگ حلقوم عشق بوسه زدی

تو را به کعب نی کینه ها جدا کردند

به کوفه رفتی و بازار چشم نامحرم

تو را حقیر سرانگشتشان نما کردند

نگاه خسته ی یک ناقه سخت می گریید

تو را دمی که خارجیان خارجی صدا کردند

زدیده گریه ی باران نم نم آمده است

شب تولد تو یا محرم آمده است