گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

سلام حق به عفتت رقیه
به هر نفس ز عصمتت رقیه
عشق تو عشق ازلی رقیه
بنت حسین بن علی رقیه
ندارم از گفته‌ی خود واهمه
فاطمه‌ای، فاطمه‌ای، فاطمه
رقیه ای ملیکه‌ی ملکِ عشق
زینب دومین به شهرِ دمشق
چادر خاکی‌ات شفا می‌دهد
مدینه، کعبه، کربلا می‌دهد
به پای مدحِ تو بماند نفس
مدیحه‌خوان تو حسین است و بس
تا که نگه بر رخِ دختر کند
یاد ز آن گلرخِ مادر کند
به زیر لب به سوره‌ی کوثری
بگویدش که ثانیِ مادری
عمی العباس تو دل را بَرَد
دلِ ابالفضل به یغما بَرَد
تا که تو را دید اسیرِ تو شد
دامانِ عباس سریرِ تو شد
چو نه فلک گرمِ سجودِ شماست
خنده‌ی زینب ز وجود شماست
ای که به هر درد و بلا راغبی
کتاب صبرِ عمه را کاتبی
قطره‌ی آسمان به زیر پَرَت
فلک چو اسپند به دورِ سرت
عرش دم از لحظه‌ی هستت زند
مَلَک که گلبوسه به دستت زند
نورترین به دیدگانی شما
عمه‌ی صاحب الزمانی شما
ای که قلوبِ عاشقان گدایت
حسرت دل ضریح با صفات