گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

چون عطش را مدار ابالفضل است
روضه ی روزه دار اباالفضل است

با همان مَشک خالی و پاره
ساقی روزگار اباالفضل است

ذکر ما تا به صبح ، یا علی و
بینِ لیل و نهار اباالفضل است

سوره ی فجر ما شده ست حسین
سوره ی إنفِطار اباالفضل است

در مواسات و در وفا و ادب
اوّلْ آمـوزگار اباالفضل است

نه فقط ما که ماه معترف است
ماه شبهای تار اباالفضل است

از ازل بوده است پا بر جا
تا ابد برقرار ، اباالفضل است

پیشِ زهـرا برای أمّ بنین
مایه ی افتخار اباالفضل است

همه بعد از ظهور می بینند
که علمدارِ یار اباالفضل است

"عَضُدِالحَیْدر"است یعنی کـه
دست پروردگار اباالفضل است

قوس ابرویِ او به ما فهماند
الگــوی ذوالفقار اباالفضل است

سَرو افتاده ای که برتن اوست
زخم بیش از هزار اباالفضل است

آنکه باریده تیر بر سر او
از یمین و یسار اباالفضل است

بر جبین حسین حک شده که
علّت انکسار اباالفضل است

محمّد قاسمی